ชีวิตคน

เป็นเรื่องที่งดงามได้อย่างไม่น่าเชื่อ

เมื่อต้นไม้ต้นเล็กๆผลิดอกสีขาวแย้มบานอยู่บนลานหิน

ในความอ่อนหวานแต่ดูเจียมตัวนั้น

พร้อมที่จะอวดดอกชูช่องดงามแปลกตา

ทั้งที่ต้นไม้ทุกต้นน่าจะงามได้ก็เพียงบนลานดินที่ชุ่มชื้นเท่านั้น

แล้วจะมาเติบโตบนลานหินได้อย่างไร

ถ้าเรามอง ดีๆ แล้วในลานหินที่มีก้อนหินเรียงรายกันอยู่นั้น

จะมีซอกเล็กๆ ตามรอยต่อซอกหิน

ที่มีดินชื้นอยู่เล็กน้อยมองเห็นเป็นเส้นบางๆ

แต่บางครั้ง . ..ก็มากพอสำหรับการเจริญเติบโตของต้นไม้เล็กๆ บางต้น

ที่ไม่ต้องการพื้นที่มากมาย

แต่ขอเพียงมีที่ได้เสียดยอดและผลิดอกออกใบก็พอแล้ว

ชีวิตของเราก็เป็นเช่นนั้น

หลายครั้งที่เราจะทำอะไรบางอย่าง

ในขณะที่เราไม่มีความสมบูรณ์พร้อมเท่าคนอื่น

จะหยิบจับอะไรก็ไม่มีความพร้อม

จะหันหาอะไรก็มีแต่ความขาดแคลน

ทำให้งานแต่ละงานเหมือนมีอุปสรรคมากมาย

จนทำให้ท้อถอย และหมดกำลังใจ

รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีเวที ไม่มีโอกาส

จนดูเหมือนว่าปัญหาและอุปสรรคถาโถมเข้ามาพร้อมๆกัน

แล้วเราจะอยู่ได้ไหมจะอยู่ได้อย่างไรในที่อย่างนั้น

หากที่ตรงนั้น เป็นอย่างนั้นจริงๆเราจะยอมอยู่ตรงนั้นจริงๆ หรือ

ที่ๆ เหมือนมีก้อนหินกดทับไว้ตลอดเวลา

คงไม่มีแม้แต่ที่ให้หายใจ

ทุกๆวันคงทำได้เพียงแค่นั่งมองให้ความฝันของตัวเอง

ค่อยๆ แตกดับลงไปเรื่อยๆ

พร้อมกับกำลังใจที่ค่อยๆเหือดหายไปจากชีวิต

มีเวลาไหม ลองคิดดูให้ละเอียดอีกครั้ง

ถามตัวเองอีกครั้งว่าอะไรที่ทำให้เราอึดอัด

อะไรที่ทำให้เราเหมือนถูกกดทับตลอดเวลาจนทำอะไรไม่ได้

เพราะว่าเราต้องการพื้นที่กว้างเพื่อเติบโตใช่ไหม

เราต้องการความสมบูรณ์พร้อมอย่างเดียวใช่หรือเปล่า

เราไม่ได้คิดเลยใช่ไหมว่า . ..ไม่มีใครที่เกิดมากับความสมบูรณ์พร้อม

หรือว่าเพราะความคิดแค่นั้น . . .ที่ทำให้เราเติบโตไม่ได้

กลายมาเป็นข้ออ้างว่า . . .ทำอะไรไม่ได้

ลองมองดูสิ่งรอบตัวในแง่มุมอื่นดูบ้าง

มองชีวิตในแง่ของการเติบโตตามธรรมชาติ

ธรรมชาติที่เริ่มต้นจากสิ่งเล็กน้อยไปสู่ความเติบใหญ่

เริ่มต้นจากความไม่มี ไปสู่สิ่งที่มี

เริ่มจากงานที่เล็ก ไปสู่งานที่ยิ่งใหญ่

และ...ต้นไม้มากมายหลายต้น..ที่เริ่มหยัดยืนให้ได้ในที่เล็กๆ

เพื่อวันหนึ่งจะขยายกิ่งก้านออกไป

ละเอียดละออกับการใช้ชีวิตอีกสักนิด

สิ่งที่เราคิดว่าไม่ได้ก็อาจจะได้

สิ่งที่เราไม่คิดว่ามีอาจจะยังมีอยู่

เราอาจจะเห็นซอกหินเล็กๆที่พอให้เราโผล่พ้นขึ้นมาได้

ที่ตรงนั้นมีอยู่จริง

แม้ว่าก้อนหินจะเรียงตัวกันจนดูเหมือนทับกันอยู่

ขอพียงเรารู้วิธีการขยับหินบางก้อนให้มันเคลื่อนไหวไปมาสักนิด

ให้ก้อนหินเปลี่ยนรูปเปลี่ยนทิศทางการวางอยู่

เราอาจจะเห็นช่องว่างช่องเล็กๆที่กำลังรอคอยเรา

ให้เราค่อยๆเบียดออกมาจนถึงรอยต่อของก้อนหิน ที่มีเส้นดินรอยเล็กๆ

แต่สามารถทำให้ต้นกล้าเสียดยอดขึ้นมารับแสงตะวันได้

รอยต่อของความขาดแคลนที่มีอยู่อาจจะเป็นเรี่ยวแรงพลังที่ยิ่งใหญ่

ให้เรามีกำลังต่อสู้กับอุปสรรคได้เช่นกัน

ต้นไม้ที่ถูกกดทับไว้ใต้ก้อนหิน

ยังพยายามสู้อดทน จนเบียดขึ้นมาชูช่อได้

ชีวิตแค่มีอุปสรรคบ้างนิดเดียว

ไม่ได้ถูกกดทับด้วยปัญหามากมายขนาดนั้น

ทำไมจะข้ามผ่านอุปสรรคนั้นไม่ได้

ต้นไม้ . . .ไม่อาจเติบโตได้ใต้ก้อนหิน

ดอกไม้จะสวยงามได้ต้องหาพื้นที่ในการผลิดอกให้ได้