คติธรรมสำหรับคู่รัก

คติธรรมสำหรับคู่รัก

          - จงรักด้วยสมอง แต่อย่ารักจนขึ้นสมอง

            - ที่ใดมีรัก (อย่างขาดสติ)  ที่นั่นมีทุกข์

            - ที่ใดมีรัก (อย่างมีสติ) ที่นั่นมีสุข

            -ความรัก ควรถูกนำมาใช้เป็นแรงบันดาลใจในการสร้างอนาคตที่ดีร่วมกัน ไม่ใช่เป็นตัวทำลายอนาคต

            - รักแท้ที่ยั่งยืน ควรวางรากฐานอยู่บนทฤษฎี ๔ ส. กล่าวคือ

                        ๑. สมศรัทธา     มีศรัทธาเสมอกัน (เชื่อมั่นศรัทธาในสิ่งเดียวกัน)

                        ๒. สมศีลา         มีศีลเสมอกัน (ไม่นอกใจซึ่งกันและกัน)

                        ๓. สมจาคา       มีความเสียสละเสมอกัน (ลืมความเป็นเธอ ลืมความเป็นฉัน หลอมกันเป็นเรา)

                        ๔. สมปัญญา     มีปัญญาเสมอกัน (มีระดับสติปัญญาเสมอหรือใกล้เคียงกัน)

            - อย่ารักจนหน้ามืดตามัว จนมองไม่เห็นหัวกฏเกณฑ์ทางจริยธรรมของสังคม

            - อย่ารักจนหน้ามืดตามัว กระทั่งมองไม่เห็นหัวของมารดรบิดาบังเกิดเกล้า

            - ทุกครั้งที่มีความรัก ควรเผื่อใจไว้สำหรับการอกหักที่อาจจะเกิดขึ้นได้เสมอ

            - ที่ใดมีรัก  ที่นั่น (อาจมีทุกข์) ที่ใดมีกิ๊ก  ที่นั่นมีกรรม, ที่ใดมีชู้ ที่นั่นมีช้ำ

            - ทุกคนที่มีความรัก ควรภาวนาคาถากันน้ำตาไหลที่ว่า “ไม่แน่  ไม่ได้ดั่งใจ ไม่มีอะไรสมบูรณ์” เอาไว้เสมอ

            - เลือกคนรักอย่ามองแค่หน้าตา แต่จงพิจารณาไปถึงนิสัย  สติปัญญา  และคุณธรรม

            - ผู้ชายจงมองให้เห็นความเป็นแม่ที่มีอยู่ในผู้หญิง ส่วนผู้หญิงจงมองให้เห็นความเป็นพ่อที่มีอยู่ในผู้ชาย

            - ความรักไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต อย่าอุทิศทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อความรักจนเสียผู้เสียคน

            - จงเรียนรู้ที่จะพัฒนาความรักจากระดับสามัญไปสู่รักที่สร้างสรรค์เพื่อ เกื้อกูลโลก เพราะมนุษย์ทุกคนมีความสามารถที่จะรักได้มากกว่าการรักตัวเอง รักแท้ที่ควรสร้างสรรค์มี ๔ ระดับ คือ

                        ๑. รักตัวกลัวตาย            (รักพื้นฐานระดับสัญชาตญาณ)

                        ๒. รักใคร่ปรารถนา          (รักอิงกามารมณ์)

                        ๓. รักเมตตาอารี             (รักอิงสายเลือดและสายสัมพันธ์)

                        ๔. รักมีแต่ให้                  (รักที่ลอยพ้นอัตตา ต้องการพัฒนาทั้งโลกให้มีความสุข)