เหมือนหลับอยู่ในนิทรารมณ์
เหมือนจมอยู่ในห้วงทะเลฝัน
ดิ่งลึกดึกแล้งราวนิรันดร์
หมอกมิ่งชีวันอันตราย
อันหล่ออันหลอมอ้อมโอบ
อันโฉบพาเชิดว่าเฉิดฉาย
อันเข่นอันฆ่าอย่างแยบคาย
เติมแต่งความตายให้งามตา
มิเท่ามิทันจะฝันวาด
ดาวประจำอำนาจวาสนา
ฤา จะเจิดจรัสพาดฟ้า
ร่วมพื้นนภาจำแลงแปลง
มิเล่นละครกับความคิด
ชีวิตฤา จะมีแสง
มิพร้อมที่จะพลิกจะแพลง
ฤา จะสำแดงเกียรติดวงใจ
..........
ศิวกานต์ ปทุมสูติ. บันทึกแห่งดวงหทัย.2534 : 50.
