ทุกคนคงเห็นขันในเรื่องทีฉันรู้สึกร้าวราน
เส้นขนานของความรู้สึกของฉันกับใครใคร
ห่างไกลและเข้มชัดขึ้นทุกวัน
เส้นความรู้สึกของฉัน
เปราะบางและร้าวรานผิดมนุษย์
ไม่ใช่เพราะพื้นเพหรือสิ่งแวดล้อมที่หลอนสร้าง
หากฉันแตกต่างเพราะ "ตัวตน"
"ตัวตน" อันแปลกแยกนี้
นำฉันสู่ความร้าวราน
ของการคาดหวังและเรียกร้องจากรอบข้าง
และจาก "ใครสักคน"
หากฉันล้มเหลวโดยสิ้นเชิง
ที่ไม่สามารถเปลี่ยนหยดน้ำตา
ให้เป็นเสียงหัวเราะได้
..................................
