เหนื่อยหนัก ล้านัก กับชีวิตดวงจิต ประหวั่น พรั่นพรึงไหว
เหนื่อยและท้อ กับวิถี ความเป็นไป
เส้นชัย อยู่ตรงไหน ไม่รู้เลย
ยิ่งคิด ก็ยิ่งท้อ ใจห่อเหี่ยว
ยิ่งโดดเดี่ยว ยิ่งเปลี่ยวเหงา เศร้าเกินเอ่ย
ปล่อยน้ำตา รินไหล เหมือนอย่างเคย
หวังเวลาผ่านเลย ความเข้มแข็ง จะกลับมา
.......................................