สอนใจตัวเองก่อน
ความนิยม 6เข้าชม/อ่าน 530 ครั้ง2011-9-26 06:37
เมื่อเราเป็นผู้ใหญ่ เป็นครู เป็นพ่อแม่ มีลูกน้อง มีลูกศิษย์ มีลูก สมมติว่าเราเป็นพ่อแม่ มีลูก เมื่อลูกทำผิดจริง ๆ แล้วเราโกรธ ใจร้อน อย่าเพิ่งสอนลูก สอนใจตัวเองให้ระงับอารมณ์ร้อน ให้ใจเย็น ใจดี มีเมตตาก่อน จนรู้สึกมั่นใจว่าใจเราพร้อมแล้ว และดูว่าลูกพร้อมที่จะรับฟังไหม ถ้าเราพร้อม แต่ลูกยังไม่พร้อม ก็ยังไม่ต้องพูด เพราะไม่เกิดประโยชน์ เราพร้อมที่จะสอน เขาพร้อมที่จะฟัง จึงจะเกิดประโยชน์เป็นการสอน ถ้าเราสังเกตุดู บางครั้งใจเรารู้สึกเหมือนอยากจะสอน แต่ความเป็นจริงแล้วเราเพียงอยากระบายอารมณ์ของเรา สิ่งที่เราพูดแม้เป็นเรื่องจริง แต่ก็แฝงด้วยความโกรธ เพราะยังเป็นความใจร้อน มีตัณหา ถ้าใจเราโกรธ พูดเหมือนกัน พูดคำเดียวกัน นั่นคือโกรธถ้าใจเราดี ใจเขาดี คำพูดของเราเป็นประโยชน์ นั่นคือ สอนเมื่อเราอยู่ในสังคม สิ่งที่ต้องระวังคือ หากเห็นใครทำผิดอย่ายึดมั่นถือมั่นในความรู้สึกและความคิดของตนอย่ายินดี อย่ายินร้าย ใจเย็น ๆ ไว้ก่อนพยายามอบรมใจตนเองว่าธรรมชาติของคนเรา มักจะมองข้ามความผิดของตนเองชอบจับผิดแต่คนอื่น มองเห็นความผิดของคนอื่นเหมือนภูเขาเห็นความผิดตนเท่ารูเข็ม ตดคนอื่นเหม็นเหลือทน ตดตนเองเหม็นไม่เป็นไรปากคนอื่นเหม็นเหลือทน ปากของตนเหม็นไม่รู้สึกอะไร
เรามักทุ่มใจ ไปอยู่ที่ความรู้สึกนึกคิดของตนเอง อย่าเชื่อความรู้สึก อย่าเชื่ออารมณ์ อย่ายินดี ยินร้าย พยายามรักษาใจเย็น ใจดี ใจกลาง ๆ ปกติเราทำผิดเหมือนกัน เท่ากัน หรืออาจจะมากกว่าเขา แต่ความรู้สึกของเรามักจะมากกว่าเขา และไม่เห็นความผิดของตัวเองเลย น่ากลัวจริง ๆ สังเกตุดู คนที่ขี้บ่น ขี้โมโห ว่าคนอื่นทำอะไรไม่ดี ไม่ถูก ตัวของเขาเอง คิดดี พูดดี ทำดีไหม....ก็อาจจะไม่ เราเองก็เหมือนกัน เมื่อเราเกิดอารมณ์ไม่พอใจ อย่าเชื่อความรู้สึก ให้ระงับอารมณ์เสีย ทำใจเป็นกลาง ๆ ไว้
อย่าเชื่อความรู้สึก
อย่าเชื่ออารมณ์
อย่ายินดียินร้าย
จากหนังสือเหตุสมควรโกรธ....ไม่มีในโลก
มีผู้แสดงความรู้สึก (6 คน)
