น้ำตาลคือสารเสพติดหรือไม่?

 🍭 น้ำตาลเกี่ยวกับ “การเสพติด” อย่างไร?

แม้จะไม่ใช่ "สารเสพติด" แบบ นิโคติน แอลกอฮอล์ หรือเฮโรอีน ที่ก่อให้เกิดอาการถอนพิษแบบรุนแรงหากหยุดทันที แต่…น้ำตาลมีคุณสมบัติบางประการที่ “ล่อสมอง” ให้ติดได้ง่าย:

🧠 ด้านชีววิทยา: น้ำตาลกระตุ้นสมองแบบเดียวกับ “ยาเสพติดเบาๆ” 1. น้ำตาลกระตุ้นการหลั่งโดพามีน (Dopamine)

• โดพามีน = สารแห่งความสุข / รางวัล

• ทำให้รู้สึกดี กระปรี้กระเปร่า คล้ายความรู้สึกหลังได้กอดคนที่รักหรือชนะเกม

• เมื่อสมอง “จำได้” ว่าน้ำตาล = ความสุข → จะ “เรียกร้องซ้ำๆ”

2. ยิ่งกิน = ยิ่งดื้อยา

• ร่างกายจะลดจำนวนตัวรับโดพามีนลง → ต้องกินมากขึ้นจึงจะรู้สึกดีเท่าเดิม (เหมือน "ดื้อยา")

3. หยุดกินน้ำตาลทันที อาจมีอาการคล้ายถอนพิษเล็กๆ

• หงุดหงิด

• ปวดหัว

• สมาธิสั้น

• อยากของหวานมากผิดปกติ

📌 คล้ายอาการ withdrawal เบาๆ ที่พบในการติดคาเฟอีน หรือแม้แต่แอลกอฮอล์

🧪 งานวิจัยที่น่าสนใจ: 🐀 การทดลองในหนู (Princeton University, 2007)

• หนูที่กินน้ำตาลเป็นเวลา 21 วัน มีพฤติกรรมคล้ายติดสาร

• เมื่อลดน้ำตาล → เกิด withdrawal symptoms เช่น กัดกรง, เครียด, กระวนกระวาย

• นักวิจัยเปรียบเทียบว่าน้ำตาล กระตุ้นสมองส่วนเดียวกับยาเสพติดอย่างโคเคนและมอร์ฟีน

💡 แล้วทำไมน้ำตาลยัง “ไม่ถูกจัดว่าเป็นสารเสพติด”?

เพราะ:

1. ไม่มีอาการถอนพิษรุนแรงถึงชีวิต เหมือนเฮโรอีนหรือแอลกอฮอล์

2. ยังไม่มีหลักฐานทางคลินิกเพียงพอในมนุษย์ ที่แสดงว่าติดน้ำตาลในระดับ “บังคับควบคุม”

3. บริโภคในปริมาณเหมาะสมไม่เป็นอันตราย แต่ถ้าเกิน → เกิดโรคเรื้อรัง (เช่น เบาหวาน, อ้วน, ฟันผุ)

🎯 สรุปแบบเข้าใจง่าย: 📌 อยากหยุด “ติดน้ำตาล” ทำไงดี?

1. ลดของหวานทีละน้อย ไม่หักดิบทันที

2. อ่านฉลากอาหาร → น้ำตาลซ่อนในชื่ออื่น (glucose, fructose, syrup ฯลฯ)

3. ดื่มน้ำให้พอ → ช่วยลด craving

4. เปลี่ยนจากขนมเป็นผลไม้หวานธรรมชาติ เช่น กล้วย ส้ม อินทผลัม

5. พักผ่อนพอ + ออกกำลังกาย → ร่างกายไม่เรียกร้องน้ำตาลเพื่อพลังงานเร่งด่วน